Foundation Workshop - Marieke Zwartscholten fotografie 00

Ik ben nu een maand terug van de Foundation Workshop in Texas, “The toughest photojournalism workshop in the world for wedding photographers”, een workshop voor trouwfotografen, gegeven door de allerbeste fotografen van de wereld.
In die maand heb ik een paar dingen gedaan: geprobeerd te accepteren dat het voorbij was, een begin gemaakt om alle ervaringen en lessen een plek te geven en vol bewondering gekeken naar de blogberichten van medestudenten die het blijkbaar al wel onder woorden konden brengen. Lees meer

Day in the life of Zwartscholten - Marieke Zwartscholten fotografie - blog - 006

I know most of my new friends, who don’t speak Dutch, want to read everything there is to read about the Foundation Workshop. And although this is not really about the workshop, for you: the English version is at the bottom of this post.

Ik ben naar Texas geweest voor de Foundation Workshop. En natuurlijk ga ik daar nog een blog over schrijven. Maar voor nu heel dramatisch daarover: it’s too soon ;-).
Nog veel te veel kwartjes die moeten vallen, voor ik dat in woorden uit kan drukken.

Voor nu dan een stukje vervolg van de workshop.
Voordat ik ging, dacht ik al een tijd na over gezinsfotografie. Ik had namelijk al lang bedacht dat ik geen geposeerde fotoshoots meer zou doen. Omdat ik het niet fijn vind om mensen te vertellen wat ze moeten doen, omdat ik het zelf nooit fijn vind om te poseren voor een camera, maar vooral: omdat ik denk dat foto’s die het leven van alledag laten zien zooooveel meer waard zijn dan geposeerde foto’s met nieuwe kleding, een perfect kapsel en vooral een fotoglimlach. Zo zijn we namelijk niet.

Als ik naar mijn eigen foto’s van vroeger kijk, vind ik het zoveel mooier om te zien hoe mijn vader mij liefdevol een flesje melk gaf, hoe mijn moeder mij uiterst zorgzaam in bad deed, hoe ik met mijn zus met Lego aan het spelen was. Zelfs de momenten dat ik hard aan het huilen was, omdat we weer eens ruzie hadden. Dat hadden we namelijk vaak, dus wat is het mooi om dat terug te zien! Veel waardevoller dan de jaarlijkse schoolfoto! Lees meer

Ik ben niet iemand die de boventoon voert op een feestje, iemand die de leiding neemt bij een vergadering of zoals ik dat vroeger noemde: een hier-ben-ik-meisje (waar ik nu voornamelijk bewondering voor heb).

Dat ik dat niet ben heeft zijn voordelen. Zo kan ik mensen doen vergeten dat ik ze fotografeer tijdens een fotoshoot, waardoor ze zich op hun gemak voelen, en kan ik heel natuurlijk een trouwceremonie fotograferen, zonder dat ik opval of in de weg loop. En dat wordt zeer gewaardeerd, blijkt ook uit de prachtige testimonials die bruidsparen over mij hebben geschreven. Ik heb met de laptop op schoot zitten blozen, zo mooi.

Niet opvallen heeft dus voordelen. Maar soms wil ik dat anders; dan wil ik stralen, mijn enthousiasme delen of laten zien wat ik kan. En daar moet je dan soms iets voor doen wat niet meteen natuurlijk voelt. Des te groter is de kick achteraf!

En zo stond ik onlangs in een park in Amsterdam geheel vrijwillig – maar toch tot mijn grote schrik – met de microfoon in mijn hand bovenop een zeepkist een verhaal te vertellen. Met hele mooie mensen als mijn publiek. Het verhaal dat ik vertelde staat grotendeels beschreven in een eerder blogbericht. En wat was het goed om dat te doen!

Toegegeven, ik word geen Lisa Portengen, die dat veeeeeel beter kan (en daar ook nog prachtig bij kan zingen), maar dat is natuurlijk ook niet de bedoeling. Ik was bij deze picknick van Smart & Sexy om te genieten van alle lekkernijen, van de mooie mensen en om te fotograferen. Lees meer

01. Manon en Joris  bruiloft Medemblik Twisk - Marieke Zwartscholten fotografie

Dit leek me een leuke titel voor een blog. Misschien ietwat misleidend, maar dat vind ik wel passen bij een blog over een misvatting.

Ik moet eerst vertellen dat ik steeds meer ontdek (ook door bijvoorbeeld deze opdracht) hoe belangrijk het is om te gaan voor wat je wilt en duidelijk en open te zijn over je wensen. Ze zouden zomaar uit kunnen komen!

Daarom een blog over een persoonlijke wens van mij: ik zou heel graag veel meer bruiloften willen fotograferen! Lees meer

In plaats van foto’s met een verhaal, dit keer een verhaal met een paar foto’s. Ik kwam dit verhaal (uit 2005) net tegen en vond het leuk het te delen. Natuurlijk horen daar een paar foto’s bij.

Aart Jan (mijn man) en ik hadden al een paar jaar reizen gemaakt over de hele wereld, toen we besloten de grote reis met de Transsiberië Express te gaan maken vanuit Rusland.

Eigenlijk de Transmongolië Express, want die gaat via Mongolië naar China en dat sprak ons erg aan.
We waren gewend om zelf alles te boeken. Vaak alleen een vlucht en de eerste slaapplaats en van daaruit zagen we wel verder. Heerlijk, die vrijheid.
Aangezien we geen woord of karakter Russisch, Mongools en Chinees begrijpen, besloten we nu de reis te boeken via een Nederlandse reisorganisatie.

Dat bleek een goede beslissing. Tijdens de treinreis van vijf dagen moesten we veel formulieren invullen, die vaak niet vertaald waren. En het bleek ook erg leuk om ervaringen te delen met andere reislustige Nederlanders. We hebben er zelfs leuke contacten aan over gehouden! Lees meer

001. jongenmeisjefeestje - Marieke Zwartscholten fotografie

 

Ik ben altijd ontzettend nieuwsgierig. Ik wil alles weten.
Dus toen ik zwanger was, was het niet eens een optie om te wachten tot na de bevalling om te ontdekken of we een zoon of een dochter gingen krijgen. Dat kun je prima zien op de 20 weken-echo. Het feit dat die echo goed was, was natuurlijk duizend keer belangrijker dan het geslacht. Maar toch hebben we allebei gevierd met een lekker stuk taart: we gingen (2x) een gezonde zoon krijgen!!! Het geslacht maakte ons echt niet uit, maar om het te weten, maakte het allemaal wel wat concreter. Lees meer

Hoe noem ik mezelf als ik een bruiloft fotografeer? Trouwfotograaf, huwelijksfotograaf, bruidsfotograaf? Het maakt niet uit; het is duidelijk wat ermee bedoeld wordt: degene die de enorme eer heeft om de bijzondere dag van een bruidspaar vast te leggen en de hele dag dichtbij het verliefde stel te mogen zijn. Lees meer

Thon en Ria wonen in Dordrecht. Al hun hele leven en daar zijn ze trots op. Sinds 15 jaar wonen ze in de binnenstad, waar ze regelmatig even naar buiten lopen voor een wandeling door het prachtige centrum. Ze genieten dan van de mooie, oude gevels, de pittoreske havens, de leuke en vaak gewoon handige winkels en bij mooi weer van een terrasje. En dat doen ze samen, al ruim 46 jaar! Ook vanuit hun appartement genieten ze van ‘hun’ stad. Als de brug bij Hotel Bellevue opengaat, roepen ze elkaar en kijken ze samen wat voor moois er nu weer de stad in komt varen. Ik zie helemaal voor me hoe ze dit over 30 jaar nog steeds doen. Ik hoop het! Lees meer

En dat doe ik dus! En wel op fotografietips.
Misschien herinner je je nog mijn blogpost van begin augustus, waarin ik wat ‘gepimpte’, oude vakantiefoto’s van mezelf liet zien. Ik deed daarin een oproep om jullie eigen vakantiefoto’s naar mij te mailen, zodat ik die ook zou kunnen aanpassen. En daar is gehoor aan gegeven, erg leuk!
Sowieso wil ik zeggen dat het allemaal prima foto’s zijn. Ik vind absoluut niet dat elke foto een fotografisch hoogstandje moet zijn; zelf loop ik ook regelmatig met een compactcamera rond en klik ik snel. Het gaat vaak om de herinnering die een foto oproept. Maar ik hoop dat ik met onderstaande tips wat ideeën plant, waardoor iedereen vanzelf nog beter gaat fotograferen. Daarbij zijn mijn tips geen harde waarheden; ieder zijn eigen smaak. Van sommige foto’s zou het dus goed kunnen dat je het origineel beter vindt.
In ieder geval hoop ik natuurlijk dat de foto’s nog even opnieuw het vakantiegevoel oproepen!
 
Heb je het geprobeerd, maar lijkt het je toch beter als ik kom fotograferen? Neem contact met me op via www.mariekezwartscholten.nl.