Ik bespreek iedere week vijf van de totaal ingestuurde foto’s van deelnemers aan de uitdaging “30 Mooie Momenten”.
Ik bespreek alleen foto’s, waar (naast #30MooieMomenten) de hashtag #MeningMarieke onder is gezet.

Hieronder staan de eerste foto’s van de eerste week. Maar er zijn er meer!
Als je het leuk en leerzaam vindt om mijn tips te lezen, doe dan mee aan de Instagram-uitdaging “30 Mooie Momenten”.

 

 

 

 

Je kunt je hier inschrijven ———————————————->

Daarna krijg je een mail met onder andere het wachtwoord voor de pagina waarop nieuwere foto’s besproken worden.

De pagina met alle tips kun je (met wachtwoord dus) bekijken door hier te klikken.

 

 

 

 

 

 


 

6 januari 2016:

Wat ontzettend leuk om alle posts te zien! Ik heb er een paar gekozen:

© Femke Bouma
© Femke Bouma (@luina)

Wat ontzettend goed, dat je gewacht hebt, tot je vriendin zich niet meer bewust was van je camera! Zo staat ze er waarschijnlijk veel meer op zoals ze is.

Met ledematen is het altijd belangrijk dat je een keuze maakt: óf ze staan er helemaal op óf ze moeten op een logische plek ‘afgehakt’ worden. Vooral omdat haar ogen gericht zijn op haar telefoon, kijken we met haar mee en eindigen we dus bij haar telefoon met ‘afgehakte’ vingers. Een volgende keer zou je erop kunnen letten dat je haar hele hand (en telefoon) erop zet. Desnoods door een stapje achteruit te doen.

Trouwens ook heel goed dat de foto horizontaal is, waardoor we zien waar jullie zitten. En mooi, dat ze niet in het midden zit.
Een extra tip: maak veel foto’s achter elkaar, waarbij je experimenteert met je standpunt: recht van voren (wat niet hetzelfde is als in het midden), van opzij, een beetje van onderaf, van bovenaf, van verder weg, enz. En bepaal dan aan de hand van de resultaten wat hier het beste heeft gewerkt en waarom.

Leuk, Femke, Bedankt!

 

© Joyce Engelen
© Joyce Engelen (@joyceengelen)

Wat een ontzettend mooi sfeerbeeld! Je hoort de muziek er bijna bij. Ook heel mooi om te zien hoe geconcentreerd hij is en opgaat in wat hij aan het doen is. Fijn ook dat hij zich niet bewust is van de camera. Dat is hij vast gewend ;-)

Onze ogen worden vaak geleid naar de lichte onderdelen in een foto (en door scherpte) en daardoor gaat de aandacht nu vrij snel uit naar zijn handen, de gitaar en het lichte vlak onder zijn linker hand. Dat is prima, want zijn handen en gitaar zijn een heel belangrijk onderdeel van de foto.
Alleen zou ik dan graag zijn handen en ook zijn gezicht (waar de scherpte op ligt) iets duidelijker zien. Misschien lukt dat, als je iets meer naar links gaat en vanaf een lager standpunt fotografeert (als de situatie dat toestaat). Daarbij zou ik dan nog even letten op de gitaar; die zou ik er linksonder dan graag helemaal op hebben. Zijn gezicht komt dan ook ‘los’ van zijn handen en iets duidelijker in beeld.

Maar door het standpunt dat je nu gekozen hebt, heb je wel een hele mooie compositie (met een diagonale lijn van rechtsboven naar linksonder) gecreëerd, waardoor er geen enkel storend of afleidend element in de foto zit. Erg mooi bewerkt ook trouwens.

Alles bij elkaar goed gedaan dus! Dankjewel, Joyce!

 

© Marijn Carree
© Marijn Carree (@marijn79)

Wat een heerlijk ’s zomerse en kleurrijke foto! Ik word er gewoon blij van. Ik vind dat één van de belangrijkste doelen van foto’s; dat ze je een bepaald gevoel geven. Dat zal voor jou als moeder nog sterker zijn bij deze foto, maar knap dus, dat je dat ook bij ‘onbekenden’ voor elkaar krijgt.

Bij deze foto is “Het Moment” natuurlijk heel belangrijk. Is dat het moment dat ze de kaarsjes uit gaat blazen (zoals hier), dat ze echt blaast, dat ze klaar is en blij naar de rook kijkt of dat ze met haar ogen dicht een wens doet? Welk moment het belangrijkst is hangt helemaal af van de fotograaf, maar ook van de expressie van in dit geval de jarige. Ik denk zelf dat het moment van het blazen misschien wat sterker was geweest. Als je dan ook nog iets dichterbij was gekomen en lager, zodat je op de voorgrond de taart hebt en vlak daarboven haar blazende gezicht, dan zouden we ons nog meer met haar verbonden voelen en hadden we haar ogen door haar bril kunnen zien (ogen zijn bijna altijd belangrijk). Tip 1 is hier wel het belangrijkst: blijf gewoon doorklikken en kies daarna de beste.

Ik vind trouwens dat je een hele goede keuze hebt gemaakt voor wat er wel en niet op de foto moest: de meisjes op de bank kijken naar je dochter, waardoor ze bijdragen aan de foto. Door de taart en de “6” snappen we helemaal wat er gebeurt vandaag, door de houding van je dochter weten we wat er bijna gaat gebeuren en door de rest van de foto weten we waar het was en dat het heerlijk weer was.

Mooi! Bedankt, Marijn!

 

© Mariska Kleij
© Mariska Kleij (@mariska_kleij)

Wat een ontzettend lieve, mooie hond! Ik snap dat ik daarmee nog niets zeg over de foto, maar stiekem toch: ook een lieve, mooie hond kun je zo op de foto zetten dat hij niet mooi en lief overkomt, dus dat heb je goed gedaan.

Ik vind het lastig om wat te zeggen over de nabewerking, want daarin verschillen de meningen misschien nog wel meer dan over foto’s zelf, maar ik doe het toch: ik vind dat de omgeving iets te licht is gemaakt ten opzichte van de hond (ik zie vlak naast hem ook dat het daar iets donkerder is). Daardoor lijkt het bijna alsof de hond voor een poster zit. Het lijkt niet meer echt. Maar zoals ik zei: dat kan een smaakverschil zijn. Misschien is het juist je bedoeling een surrealistische sprookjessfeer te creëren. Dat is dan goed gelukt.

Het fijne aan een hond is dat hij wel kan poseren, maar geen fotoglimlach tevoorschijn kan toveren ;-)
Ik vind je keuze voor achtergrond trouwens erg mooi. Heel natuurlijk en achter de hond zit niets dat afleidt.

Goed gedaan dus! Dankjewel, Mariska!

 

© Theo van Paridon
© Theo van Paridon (@heervanp)

Een foto met een verhaal! Voor de geïnteresseerden is dit de toelichting: “Deel van monument aan de oever van de Donau in Budapest ter nagedachtenis aan de in WO2 gefusilleerde Joden die door het water weggevoerd werden, indrukwekkend; verbijsterend.”
Heel indrukwekkend natuurlijk, om kippenvel van te krijgen…

Bij foto’s die ik zelf maak, is mijn eigen regel altijd dat de foto duidelijk moet zijn, mensen moeten het verhaal van de foto begrijpen zonder toelichting.  Dat is hier natuurlijk heel moeilijk. Toen ik de foto zag, vroeg ik me eerst af wat het waren. Afval? Schoenen? Oude schoenen? De strikjes suggereren dat het niet zomaar oude schoenen zijn…?

Het zal eigenlijk niet lukken om het verhaal in beeld te brengen zonder het toe te lichten. Maar het lukt misschien wel om iets duidelijker in beeld te krijgen dat het om (ijzeren?) schoenen gaat. Als je iets meer naar links was gegaan (als de situatie dat toelaat), was de schoenvorm wellicht iets duidelijker geworden. En links vind ik hem wat krap; ik zou graag een beetje ruimte hebben links van de linkerschoen.

Wat ik wel heel sterk vind aan deze foto, is het hele lage standpunt. Je hebt er duidelijk over nagedacht en er moeite voor gedaan. En met het juiste effect. Want je bent op zo’n hoogte dat je nog net de Donau ziet en dat voegt absoluut wat toe aan het verhaal.

Mooi! Dankjewel, Theo!

 

© Vera Floohr
© Vera Flohr (@floohrt)

Ja, ik zou eigenlijk vijf foto’s bespreken (dit is nummer 6). Maar als er een kat bij is, dan heb je me ;-)
En eigenlijk wil ik hem nu gewoon aaien…

Ik ben er vaak voor om het belangrijkste onderdeel van een foto juist niet in het midden te zetten. Een uitzondering is als de foto (bijna) symmetrisch is. En dat is deze foto, dus dat heb je heel goed gedaan. Daarin stoort alleen dat stopcontact rechts bovenin een beetje. Als je een beetje naar rechts was gegaan (en de camera dus meer naar links had gericht) was dat stopcontact weg geweest. Een andere manier is juist iets naar links en naar onderen; dan was het stopcontact achter het kattenkopje verdwenen.

Als je mij ooit tijdens een bruiloft of Day in the Life-sessie allerlei gekke bewegingen zie maken, dan ben ik waarschijnlijk bezig om een stopcontact, lichtschakelaar, brandmelder of exit-bordje achter iemand te laten verdwijnen ;-)

Ik vind trouwens wel dat de kat een beetje geïrriteerd kijkt. Geen idee of het ook bij katten kan helpen om geduld te hebben en te blijven fotograferen, tot hij je gewend is en misschien liever kijkt.
Maar ook hier geldt net als bij de hond hierboven: een kat die in de camera kijkt, zet daar geen fotoglimlach bij op, zoals de meeste mensen doen. Dat gaat dus prima! Kom maar door met die kattenfoto’s :-).

Dankjewel, Vera!

 


 

Vind je het leuk om deze tips te lezen? Ik heb meer foto’s voorzien van tips!
Als je het leuk en leerzaam vindt om die te lezen, doe dan mee aan de Instagram-uitdaging “30 Mooie Momenten”.
Je kunt je rechts bovenaan deze pagina inschrijven.
Daarna krijg je een mail met onder andere het wachtwoord voor de pagina waarop nieuwere foto’s besproken worden.
Die pagina kun je hier (met wachtwoord dus) bekijken.

 

Lees hier verder en meld je aan voor 30 Mooie Momenten!